آنتی ویروس:
ضد ویروس اصطلاحی است که به برنامه یا مجموعه ای از برنامه ها اطلاق می شود که برای محافظت از کامپیوتر در برابر ویروس ها استفاده می شوند.
نرمافزاری است که با مشاهده و بررسی محتوای پروندهها به دنبال الگوهای آشنای ویروسها یا کرمهای اینترنتی میگردند. در صورت مشاهده این الگوها که به آن امضای ویروس (Virus Signature) گفته میشود، از ورود آن به کامپیوتر شما و اجرا شدناش جلوگیری میکنند و یا به شما هشدار لازم را میدهند و از شما دستور میگیرند که آیا فایل را حذف کنند و یا سعی نمایند آن را اصلاح و پاکسازی کنند.
شرکتهای سازنده نرمافزارهای ضدویروس، با ساخته شدن ویروسهای جدید، الگوهای نرمافزاری آنها را کشف و جمع آوری میکنند و به همین علت اغلب لازم است تا این نرمافزارها هر از چندگاهی بهروزرسانیشوند تا الگوهای جدید ویروسها را دریافت کنند.ویروسهای رایانهای برنامههایی دارای درجهای از هوشمندی هستند و روشهای بسیاری وجود دارد که توسط آنها اطلاعاتی از رایانهء شما به نویسندهء ویروس یا افراد سودجوی دیگر ارسال شود. بهعنوان مثال، شما در حال نگاه کردن به یک فیلم روی اینترنت هستید، یا در حال خواندن یک نامه و بسیاری کارهای عادی دیگر... و بدون آنکه بدانید در همان زمان به ویروسی اجازه دادهاید تا کامپیوتر شما را بررسی و تحلیل کند.
نرم افزارهای آنتی ویروس اختصاصاً برای دفاع از سیستم ها در برابر تهدیدهای ویروسها طراحی و نوشته می شوند. متخصصان امنیتی قویاً توصیه به استفاده از آنتی ویروس می کنند زیرا آنتی ویروس از رایانه شما نه تنها در برابر ویروسها بلکه در برابر انواع بدافزارها نیز محافظت می کند. در واقع آنتی ویروس یک برنامه کامپیوتری است که برای مرور فایلها و تشخیص و حذف ویروسها و دیگر بدافزارها از آن استفاده می شود.
در حالت کلی آنتی ویروس ها از دو تکنیک اصلی برای رسیدن به اهدافشان استفاده می کنند:
روش مبتنی بر کد (امضا): در این روش با استفاده از یک دیکشنری ویروس که حاوی امضای ویروسهای شناخته شده است، احتمال وجود ویروسهای شناخته شده در فایلها مورد بررسی و آزمایش قرار می گیرند.
روش مبتنی بر رفتار: در این روش هدف شناسایی رفتارهای مشکوک هر برنامه کامپیوتری است، زیرا احتمال دارد رفتار مذکور نشان دهنده یک آلودگی ویروسی باشد.
اغلب آنتی ویروسهای تجاری از هر دو روش فوق ولی با تأکید بر روی امضای ویروس، استفاده می کنند.
در همین زمینه